Mniej znane gatunki do uprawy w sadzie – nieszpułka zwyczajna

Jednym z ciekawszych gatunków drzew owocowych, o blisko 3000-letniej historii uprawy, jest nieszpułka zwyczajna (Mespilus germanica L.), pochodząca ze wschodniej części basenu Morza Śródziemnego. Cieszy się popularnością w krajach takich jak Holandia, Niemcy, Austria i Francja. W Polsce coraz chętniej sadzona nie tylko w przydomowych ogródkach.
Wartość użytkowa
Owoce nieszpułki zawierają znaczne ilości kwasów organicznych, garbników, pektyn, soli mineralnych oraz witaminy C. Wykazują właściwości antyoksydacyjne i można je wykorzystywać jako środek wzmacniający organizm. Nieszpułka nadaje się do spożycia w stanie surowym po osiągnięciu dojrzałości konsumpcyjnej, która następuje po 2–4 tygodniach od zbioru. Owoce można również przeznaczyć do przetwórstwa, np. do produkcji konfitur, marmolad, galaretek oraz win i nalewek.
Nieszpułka należy do rodziny różowatych (Rosaceae) i jest spokrewniona z jabłonią, głogiem, gruszą i pigwą, zaliczana do drzew lub krzewów owocowych. Przy odpowiednich warunkach wzrostu osiąga do 5 m wysokości. Ma ciekawy rozłożysty pokrój, z nisko osadzoną koroną, uroku dodają jej duże eliptyczne liście. Jest gatunkiem samopylnym. Kwitnie na przełomie maja i czerwca. Owocuje regularnie. Owoce mają średnicę 3–5 cm, lekko spłaszczony, okrągły lub gruszkowaty kształt, brunatną, lekko ordzawioną skórkę. Są aromatyczne i mają lekko cierpki smak. Termin zbioru przypada pod koniec października. Do spożycia nadają się dopiero po ulęgnięciu lub pozostawieniu ich na drzewie do pierwszych przymrozków.
Nieszpułkę można rozmnażać generatywnie i wegetatywnie – w praktyce najczęściej przez szczepienie lub okulizację na podkładkach z głogu, gruszy i pigwy. Wchodzi w owocowanie już w drugim roku uprawy.
Wymagania siedliskowe
Optymalne warunki wzrostu nieszpułki to gleby żyzne i urodzajne, ale znosi również uprawę na glebach słabszych. Preferuje łagodny klimat, dlatego najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych. Niektóre odmiany znoszą zimą spadki temperatur do –30oC. Nieszpułki rzadko przemarzają.
Młode rośliny wymagają palikowania ze względu na możliwość wyłamania w miejscu szczepienia. W okresie wiosennym przeprowadza się cięcie prześwietlające i korygujące kształt korony. Nieszpułka jest rzadko porażana przez choroby. Żerowanie szkodników dotyczy głównie mszycy. Ze względu na dużą odporność na patogeny z łatwością można uprawiać ją z zachowaniem metod rolnictwa ekologicznego.
W asortymencie szkółek i sklepów ogrodniczych dostępne są następujące odmiany: Mespilus germanica ‘Macrocarpa’, ‘Bredase Reus’, ‘Delice des Vannes’, ‘Holenderska Olbrzymia’, ‘Nottingham’, ‘Süssmispel’.
Nieszpułka zwyczajna oprócz wartości użytkowej przestawia również walory dekoracyjne ze względu na ciekawy pokrój, ozdobne liście i duże efektowne kwiaty. To gatunek nadal niedoceniany, ale z pewnością warty uwagi.
Ciekawa, mało znana roślina. Jej właściwości, zastosowanie, odporność na szkodniki i patogeny może zainteresować wielu ogrodników.
Nie słyszałam o niej. Ale możliwości wykorzystania i co więcej- właściwości rośliny bardzo zachęcają by odszukać ten gatunek
Nie slyszalam jeszcze o tej roslinie ale kto wie pewnie za kilka lat stanie się popularna zwłaszcza że jest Tak zdrowa i dość łatwa w uprawie.