Symbioza pomiędzy roślinami wyższymi a grzybami jest często spotykana w naturalnych ekosystemach. Współżycie ze sobą tych dwóch organizmów przynosi obopólne korzyści także w uprawach zakładanych przez człowieka.
Lepsze odżywienie
Współżycie dwóch organizmów pozwala grzybom na zaopatrzenie się w związki organiczne wytwarzane przez rośliny podczas fotosyntezy. Roślina korzysta natomiast ze związków mineralnych grzyba, co przekłada się na zaopatrzenie w makro- i mikroelementy, takie jak fosfor, azot, cynk czy miedź. Oprócz tego grzyby wytwarzają hormony, które stymulują wzrost roślin. Najlepsze jej rezultaty obserwuje się na glebach ubogich, ze względu na zdolność do wielokrotnego zwiększania powierzchni pobierania składników pokarmowych.
Inokulacja
Polega na wprowadzeniu do gleby preparatu – grzybni, w formie stałej, zmieszanej z piaskiem/gliną, lub płynnej – zarodników zmieszanych z wodą tuż przed aplikacją. Należy wprowadzić odpowiednią ilość (zwykle ok. 10 ml lub kilku gram) – na głębokość ok. 10 cm i obficie podlać wodą. Dawka aplikacji uzależniona jest od wieku rośliny – im starsza, tym więcej miejsc wprowadzania grzybni.
Ograniczanie patogenów
Według przeprowadzanych na całym świecie badań mikoryzacja znacząco wpływa na zwiększenie odporności roślin na choroby i stresy środowiskowe, jak również ograniczenie patogenów, szczególnie odglebowych, takich jak np. Phytophtora sp., powodujących fytoftorozy roślin, co ma szczególne znaczenie w uprawie np. malin.
Wrażliwe wrzosowate
Szczególną wrażliwość na wprowadzenie grzybów symbiotycznych wykazują rośliny z rodziny wrzosowatych, do których zaliczają się m.in. borówki czy żurawina. Nie posiadają one korzeni włośnikowych, co znacznie wpływa na zmniejszenie powierzchni pobierania składników. Zastosowanie grzybów z rodzaju Hymenoscyphus sp., które występują w naturalnych stanowiskach dziko rosnących roślin, pozwala na lepsze odżywienie roślin, zaopatrzenie w wodę, jak również uodpornienie na choroby korzeni, co w efekcie przekłada się na wyższy plon owoców.
Inwestycja w zdrowie
Wykonanie zabiegu w sadzie wiąże się ze sporymi kosztami. Decyzja o przeprowadzeniu mikoryzacji sadu powinna być poprzedzona badaniami zasobności gleby w składniki pokarmowe i próchnicę. Poleca się stosowanie grzybni w celu zmniejszania następstw choroby replantacyjnej. Zastosowanie mikoryzy również może wpłynąć na zmniejszenie liczby zabiegów środkami ochrony roślin. Koszt w przeliczeniu na 1 ha uprawy wynosi od kilku do kilkunastu tysięcy złotych w zależności od gatunku, zagęszczenia roślin i dobranych szczepionek. Należy rozważyć, czy spodziewana zwyżka plonu pozwoli na możliwie szybkie zwrócenie się nakładów inwestycyjnych. Na efekty przeprowadzonego zabiegu musimy bowiem poczekać nawet kilka lat, za to, jeśli został on przeprowadzony poprawnie, należy spodziewać się zdecydowanej poprawy kondycji roślin.
O autorze
Karol Milaniuk
Innowacyjna metoda.