Co to jest pędzenie? Jakie warunki mu sprzyjają? Kiedy należy je przeprowadzać i jak długo powinno trwać? Jakiego plonu możemy się spodziewać?
Szczypiorek jest niestety jeszcze mało docenianym warzywem, wyróżniającym się wysoką wartością biologiczną. Zawiera dużo witaminy C (od 50–100 g w 100 g), karotenu, wapnia i żelaza, a także sole mineralne: potas, sód, magnez, wapń, fosfor i chlor. Jest rośliną wieloletnią, wytwarzającą organ spichrzowy w postaci kłącza, a nie cebuli. Szczypior bardzo korzystnie działa na układ trawienny. Przyspiesza trawienie i działa lekko przeczyszczająco, pobudza apetyt oraz obniża ciśnienie.
Zasady pędzenia warzyw
Pędzenie warzyw polega na pobudzaniu ich do ponownego wzrostu. W trakcie pędzenia intensywność światła ulega zmniejszeniu, a ponowny wzrost jest możliwy przez zgromadzone w trakcie wegetacji substancje zapasowe. Aby zabieg ten mógł prawidłowo przebiegać, od połowy czerwca do końca lipca musi nastąpić inicjacja pąków liściowych. Również wtedy powstają zawiązki korzeniowe. Szczypiorek można pędzić na dwa sposoby. Po pierwsze, rozpoczynając w grudniu i nie przerywając okresu spoczynku. Po drugie, rozpoczynając już w październiku i przerywając okres spoczynku. Skracanie okresu spoczynku szczypiorku, trwającego od listopada do stycznia, polega na stosowaniu kąpieli ich kęp w wodzie o temperaturze 35–40ºC przez 12–16 godz.
Kiedy uzyskamy najlepszy efekt?
Najlepsze efekty pędzenia uzyskuje się z roślin jednorocznych lub dwuletnich, u których ścinano liście. Najodpowiedniejsze do pędzenia są kępki szczypiorku o średnicy nie mniejszej niż 7 cm wykopane z ziemi nie wcześniej niż w październiku. Po wykopaniu należy je przesuszyć i oczyścić z zaschniętych liści. Następnie umieścić kępki w pomieszczeniu i zabezpieczyć przed mrozami. Do pędzenia najczęściej wykorzystywane są doniczki lub skrzynki po owocach importowanych, tzw. bułgarki. W jednej skrzynce mieści się ok. 40–50 kęp z ziemią. W miesiącach zimowych i w marcu pędzenie można przeprowadzać w ogrzewanej szklarni, a w marcu w ogrzewanych bądź zimnych tunelach foliowych.
Przez pierwsze dwa tygodnie pędzenie szczypiorku powinno przebiegać w temperaturze 20–22ºC. Po tym okresie temperaturę należy obniżyć do 14–16ºC. W czasie pędzenia szczypiorek nie ma zbyt dużych wymagań świetlnych. Pamiętać jednak należy, że od drugiej połowy pędzenia wymaga on wystawienia na działanie światła. W trakcie zabiegu kępy szczypiorku wymagają regularnego podlewania wodą. Optymalna wilgotność powietrza powinna mieścić się w zakresie 75–80%. Nie należy jej jednak przekraczać, ponieważ zbyt wysoka wilgotność powoduje szybkie więdnięcie szczypiorku po zbiorze. Nawożenie nie jest konieczne, a wręcz zakazane, powoduje bowiem zwiększanie w liściach azotanów wpływających negatywnie na zdrowie człowieka. Pędzenie szczypiorku trwa ok. 3–6 tygodni.
Zbiór jest jednorazowy, przeprowadzany, gdy szczypior osiągnie ok. 15–20 cm wysokości. Liście ścina się ostrym nożem nisko nad ziemią (ok. 2 cm nad szyjką korzeniową) i wiąże w pęczki. Po zbiorze kępki należy wyrzucić. Niestety, szczypiorek bardzo szybko więdnie, dlatego też następnego dnia po zbiorze powinien się już znaleźć w sprzedaży. Plon z 1 m2 szczypiorku pędzonego wynosi ok. 6 kg, a przy bardzo dużym zagęszczeniu – nawet 8–10 kg z 1 m2.
O autorze
Maria Pajchrowska
