Rodzaje i metody zwalczania szkodników występujących w uprawie papryki
Podstawą w uprawie papryki pod osłonami jest ochrona roślin przed szkodnikami. Dzięki odpowiedniej wiedzy na temat ich wyglądu, miejsca zimowani oraz uszkodzeń powodowanych na roślinie istnieje możliwość określenia konkretnego żerującego gatunku.
Szkodnikiem odpowiedzialnym za największe szkody w uprawie papryki są mszyce. Żerują one poprzez wysysanie soku z tkanek rośliny, co wpływa na słaby wzrost, żółknięcie i zdeformowanie liści. Charakterystyczne dla mszyc jest wydzielanie lepkiej, słodkiej substancji (spadzi), która opada na roślinę. Ograniczenie w znacznym stopniu asymilacji spowodowane jest rozwinięciem się na spadzi czarnych grzybów sadzakowych. Do najczęściej występujących rodzajów mszyc zalicza się: mszycę brzoskwiniową (Myzus persicae), mszycę ziemniaczaną smugową (Macrosiphum euphorbiae), mszycę wielożywną (Myzus ascalonicus).
Do dorosłych osobników i larw, żerujących na liściach, kwiatach i owocach, zalicza się wciornastki. Objawem obecności szkodnika jest pojawienie się na liściach nieregularnych, kilkumilimetrowych białawych plam, które zmieniają kolor na beżowy. W pobliżu plamy można dostrzec odchody wciornastków w postaci czarnych, błyszczących i wypukłych kropek. Wystąpienie tego rodzaju szkodnika powoduje zahamowanie wzrostu rośliny, owoce nie osiągają wielkości preferowanej dla danej odmiany. Najczęściej spotykanymi w uprawie papryki odmianami są wciornastek zachodni (Frankliniella occidentalis) i wciornastek tytoniowiec (Thrips tabaci).
Szkodnikami zasiedlającymi spodnią część liścia i żywiącymi się sokami komórkowymi rośliny są przędziorki. Najczęściej spotykany jest przędziorek chmielowiec (Tetranychus urtica). Pierwszymi objawami żerowania są występujące na liściach drobne i jasne punkty, które z czasem pokrywają całą powierzchnię. Wystąpienie na roślinie zaschniętych liści oraz delikatnej pajęczyny świadczy o obecności przędziorka chmielowca. Pojawienie się na górnej stronie wydłużonych, brunatnych plam o ciemniejszym środku świadczy o żerowaniu przędziorka szklarniowca (Tetranychus cinnabarinu). Rolnik po obejrzeniu spodniej części liścia może zaobserwować liczne przędziorki w charakterystycznym kolorze wina. Często spotykanymi szkodnikami występującymi w uprawie są groźne: miniarki, drutowce, rolnice, pędraki, ślimaki, zmienniki lucernowce.
Jak chronić uprawę?
Wymienione gatunki należy systematycznie zwalczać i obserwować. Podczas monitorowania wystąpienia szkodnika powinno się stosować tablice lepowe, przeglądać roślinę w celu stwierdzenia objawów żerowania.
Po wystąpieniu pierwszych objawów trzeba zastosować metody biologicznej walki ze szkodnikiem poprzez wykorzystanie m.in. drapieżnych roztoczy, larw drapieżnych muchówek i pasożytniczej błonkówki. Jeżeli zastosowanie biologicznych metod nie spełni oczekiwanych rezultatów, należy zastosować środki chemiczne zgodnie z zaleceniami programu ochrony papryki.
Szkodniki a opłacalność uprawy
Wystąpienie w uprawie szkodników pokaźnie redukuje wydajność i jakość plonu. Ochrona biologiczna lub chemiczna wiąże się z wysokimi kosztami zakupu preparatów niezbędnych do wykonania zabiegu. Z ekonomicznego punktu widzenia znacznie zmniejsza się opłacalność danej uprawy i rolnik uzyskuje mniejsze zyski.
O autorze
Anna Sobczak
